Natuurlijk gaat
het fout. Ik kom te laat, heb het verkeerde boek gelezen. Ik stel vragen die
nergens op slaan. Mijn aantekeningen liggen nog in de trein. Tijdens het interview
met de bestsellerauteur stoot mijn elleboog tegen het glas wijn. Een moordtafereel.
Bloedrode spetters op zijn witte overhemd. Originele zwart-witte oorlogsfoto’s
die langzaam donkerpaars kleuren.
De ogen van de eerst
nog aardige schrijver priemen dwars door me heen, zijn antwoorden als dolksteken
onder de gordel. Publiek staat op en verlaat de zaal. Zo verloopt de avond in
mijn hoofd.
In het echt ging
het anders. Het was een superavond.
En gelukkig had hij geen wit overhemd aan. Ging inderdaad heel goed en het was een superavond
BeantwoordenVerwijderenGelukkig valt het soms mee en loopt het als een trein.
BeantwoordenVerwijderen