Pagina's

donderdag 14 september 2017

'Kleinegeit'

Gisteren was het literair café, waarin ik in mijn vorige blog vertelde.

Mijn achterban had inmiddels beide verhaaltjes die ik had geschreven gelezen en ze waren het er unaniem over eens dat het eerste verhaaltje het meest tot de verbeelding sprak.

Jan Terlouw opende de avond met een heel boeiend verhaal over klimaatverandering. 
Na de pauze begon het open podium met als thema De IJssel. Jan Terlouw zou de voordrachten beoordelen. Ik moest het opnemen tegen allemaal dichters en zelfs tegen iemand die zijn teksten zong.

De winnaar van het laatste literaire café sloot traditioneel af met een grappige column. Jan Terlouw dacht na welke bijdrage hij het best vond. De auteur hiervan zou de aanmoedigingsprijs ‘de Kleinegeit’ in de wacht slepen.

Uiteindelijk was dit spannende moment eindelijk gekomen. Natuurlijk was onmogelijk om te kiezen, maar aangezien hij zichzelf een prozaïst noemt, koos hij voor...het verhaaltje van Klaartje Gras. Ik wist niet wat ik hoorde. Het was de eerste keer dat ik meedeed en ik won gelijk de hoofdprijs. Ik liep naar het podium en nadat ik de heer Terlouw de organisatie hartelijk had bedankt, nam ik vol trots mijn prijs in ontvangst.


Natuurlijk is mijn verhaal op dit blog te lezen onder de titel ‘De IJssel’.


zondag 10 september 2017

Kiezen

Het is bijna zover, aanstaande woensdag ga ik tijdens het open podium van het literair café, waar ik de vorige keer over vertelde, voorlezen uit eigen werk. 
Thema: ‘de IJssel’. Jury: Jan Terlouw. Aanmoedigingsprijs: 'de Kleinegeit’.

Ik vertelde al dat ik flink had zitten brainstormen. Gaandeweg ontstond het idee om de IJssel voor te stellen als een oude vriend. Dit verhaaltje is bijna poëtisch. Voor mezelf is dat wennen, ik ben wat onzeker over deze tekst. Hoewel een tekst over een rivier zich goed leent voor beeldspraak, heb ik zelf het gevoel dat de tekst erg overdreven is.
Dus begon ik opnieuw. Deze keer stelde ik mijn herinneringen centraal in een column. Ook dit stuk roept vraagtekens op: in hoeverre spreken mijn memoires anderen aan? Het zijn alledaagse gebeurtenissen, heel basaal beschreven. Waarschijnlijk knap saai.
Welk verhaaltje moet ik kiezen? Zal ik nog iets nieuws verzinnen? Zal ik een van de twee stukjes herschrijven? Ik heb nog de tijd. Gelukkig kan ik terugvallen op mijn trouwe achterban. Ik wacht nog op hun antwoord.

Na woensdag plaats ik de verhaaltjes op mijn blog en laat ik weten welk stuk ik uiteindelijk heb gekozen. En of ik 'de Kleinegeit’ in de wacht heb gesleept natuurlijk!