Mijn achterban had inmiddels beide verhaaltjes die ik had geschreven
gelezen en ze waren het er unaniem over eens dat het eerste verhaaltje het meest
tot de verbeelding sprak.
Jan Terlouw opende de avond met een heel boeiend verhaal over
klimaatverandering.
Na de pauze begon het open podium met als thema De IJssel. Jan Terlouw zou de voordrachten beoordelen. Ik moest het opnemen tegen allemaal dichters en zelfs tegen iemand die zijn teksten zong.
De winnaar van het laatste literaire café sloot traditioneel af met een grappige column. Jan Terlouw dacht na welke bijdrage hij het best vond. De auteur hiervan zou de aanmoedigingsprijs ‘de Kleinegeit’ in de wacht slepen.
Na de pauze begon het open podium met als thema De IJssel. Jan Terlouw zou de voordrachten beoordelen. Ik moest het opnemen tegen allemaal dichters en zelfs tegen iemand die zijn teksten zong.
De winnaar van het laatste literaire café sloot traditioneel af met een grappige column. Jan Terlouw dacht na welke bijdrage hij het best vond. De auteur hiervan zou de aanmoedigingsprijs ‘de Kleinegeit’ in de wacht slepen.
Uiteindelijk was dit spannende
moment eindelijk gekomen. Natuurlijk was onmogelijk om te kiezen, maar aangezien hij zichzelf een prozaïst noemt, koos hij voor...het verhaaltje van Klaartje Gras. Ik wist niet wat ik hoorde. Het was de eerste
keer dat ik meedeed en ik won gelijk de hoofdprijs. Ik liep naar het podium en
nadat ik de heer Terlouw de organisatie hartelijk had bedankt, nam ik vol trots mijn prijs in ontvangst.