Door mijn hoofd
raast een storm. Hij giert langs mijn hersencellen en laat alle kwabben rammelen
in mijn hoofd. Hij gaat vreselijk tekeer. Elke vezel in mijn lijf is op zijn
hoede. Steeds opnieuw verleg ik mijn gespannen lijf, maar het lukt me niet om
weg te zakken in het matras. Ontspannen is geen optie.
Ik stap uit bed.
Beneden zet ik een kop thee en pak pen en papier. Al schrijvend voel ik de onrust uit mijn hoofd via de inkt uit mijn pen op het papier vloeien. Ik drink mijn
thee. De storm is gaan liggen.
