Pagina's

zaterdag 29 december 2018

Het Tippelteefje en andere verhalen

Aan te raden?
JA! Dit boek bevat 32 korte verhalen uit het leven van alledag van de auteur. Ze zijn stuk voor stuk erg vermakelijk. De verhalen zijn gebaseerd op gebeurtenissen uit het leven van de schrijver zelf, maar er is ook van alles bij en omheen verzonnen. Toch merk je dat niet aan de schrijfstijl. Alles waar Theo van Rijn over schrijft, lijkt hij zelf te hebben meegemaakt. Tijdens het lezen zorgde de droge beschouwende schrijfstijl regelmatig voor een grote glimlach op mijn gezicht. Vooral omdat ik het helemaal voor me zag of dat het zo herkenbaar was, met name het verhaal over zijn puberzoon die de schrijver te grazen neemt, en die hij dan weer genadeloos terugpakt.

Waar gaat het over?
In het boek staan verschillende korte verhaaltjes die allemaal echt gebeurd zouden kunnen zijn. De verhaaltjes gaan over afwisselende onderwerpen als de dood, ziekte, vriendschap, de puberzoon, honden en sport. Op de achterkant van het boek staat dat de waarheid in de verhaaltjes varieert van 1% tot 99% en hoe het zit mag de lezer zelf ervaren. Ik vond het lastig in te schatten, maar ik ben misschien gewoon goedgelovig. Toch denk ik dat een compliment aan de schrijver op zijn plaats is, dat het gewoon heel geloofwaardig is geschreven.

Wat vond ik ervan?
Ik vind het een erg vermakelijk boek. Ik kocht het boek bij Theo zelf tijdens de boekpresentatie van de bundel ‘Deadline’. Hij gaf mij het advies de verhaaltjes niet in één keer achter elkaar uit te lezen, maar het boek af en toe te pakken en dan een of een paar verhaaltjes te lezen en het dan weer weg te leggen. Toch had ik het boek in de trein van Den Haag naar Zutphen al voor een groot deel uit. Het leest makkelijk, de verhaaltjes zijn erg grappig en herkenbaar en de droge schrijfstijl maken dat ik er erg van heb genoten. Als ik een minpunt zou moeten noemen is het dat de laatste verhaaltjes allemaal over de Olympische spelen gaan. Waarschijnlijk ben ik de uitzondering op de regel, maar naar sport kijken doe ik nooit, laat staan dat ik erover lees. Voor anderen is dat waarschijnlijk geen probleem.